De Derde Zondag van de Gezegende Maand Tobe

Toen de Heer op de eerste zondag zijn redding aan de heidenen liet zien en Egypte als eerste land de zegeningen ontving… en na de vreugde van de naties, die van overal ter wereld naar Hem kwamen op de tweede zondag… kwam de derde zondag om iedereen uit te nodigen en de weg vrij te maken voor alle mensen om Gods zegeningen te ontvangen door “bekering en doop”.

Daarom leggen de lezingen van deze zondag de nadruk op bekering en doop als het begin van een relatie met God en het ontvangen van eeuwig leven.

Psalmen

De vesperpsalm opent met de openbaring van de verlichting van de wereld door goddelijk licht en de manifestatie van het vleesgeworden Woord, en Zijn weg en pad door het water van de doop:
“De bliksemlichten verlichtten de wereld… Uw weg is in grote wateren.”

De ochtend-psalm vertelt vervolgens hoe alle volkeren Zijn goddelijke glorie aanschouwen:
“En alle volkeren aanschouwen Zijn glorie. Zijn bliksemlichten verlichten de wereld.”

De psalm van de liturgie belichaamt wat er gebeurt door de doop, door het werk van het vuur van de Heilige Geest in het water; opdat wij de goddelijke rust binnengaan. Het is een oproep aan alle volkeren om de Heer te prijzen en Hem te verheerlijken:
“Wij gingen door vuur en door water; maar U bracht ons naar overvloed. O, prijs onze Heer, gij volkeren! En laat de stem van Zijn lof worden gehoord.”

Vesper- en Ochtendevangeliën

Het vesper-evangelie vertelt over mensen die ziek en hulpeloos liggen te wachten op genezing. Ze wachten tot een engel het water in beweging brengt, waarna de eerste die erin stapt wordt genezen. Dit is een teken van de doop in het Nieuwe Testament, waarbij het water door de Heilige Geest beweegt en genezing en nieuw leven geeft. Jezus genas een man door te zeggen:

“Sta op, neem je bed en loop.” De man werd direct genezen en ging lopen.

Het ochtendevangelie legt uit dat iedereen een tweede geboorte nodig heeft – uit water en de Geest – om het koninkrijk van God binnen te gaan. Jezus nodigt iedereen uit om zijn liefde te ontvangen en eeuwig leven te krijgen. Net zoals Mozes de koperen slang in de woestijn ophief om het volk te genezen, wordt Jezus verhoogd om de wereld te redden.

“Want God had de wereld zo lief, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gaf, zodat iedereen die in Hem gelooft, eeuwig leven heeft.”

Liturgie Lezingen

De Paulinische Brief benadrukt hoe belangrijk berouw is. Het zegt dat voortdurend berouw een vernieuwing is van wat bij de doop begon. Paulus waarschuwt ook hoe ernstig het is om van Gods genade af te dwalen. Hij roept ons op om trouw te blijven aan een leven van berouw en om standvastig te blijven, zelfs in moeilijke tijden:

“Laten we met een oprecht hart in vol vertrouwen tot God naderen, met onze harten gereinigd van een slecht geweten en onze lichamen gewassen met zuiver water… Laten we elkaar aanmoedigen tot liefde en goede daden… Maar denk aan de vroegere dagen, toen u na uw verlichting veel leed moest doorstaan… De rechtvaardige zal door geloof leven; maar als iemand terugdeinst, heeft mijn ziel geen behagen in hem. Wij zijn echter niet van degenen die terugdeinzen en verloren gaan, maar van hen die geloven en gered worden.”

De katholieke brief roept iedereen die door de doop een nieuwe natuur heeft gekregen, op om te leven in Gods liefde en daarin te groeien:

“Hieraan weten wij dat wij in Hem blijven en Hij in ons, omdat Hij ons van Zijn Geest heeft gegeven… Wij hebben de liefde gekend en geloofd die God voor ons heeft. God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God… Wij hebben Hem lief omdat Hij ons eerst heeft liefgehad… En dit is Zijn gebod: wie God liefheeft, moet ook zijn broeder liefhebben.”

De Praxis, geschreven door Petrus, laat zien dat de kerk altijd mensen oproept om geloof te ontvangen en lid te worden van het lichaam van Christus door berouw en doop. Het toont ook hoe de genade van de Heilige Geest werkt in het verkondigen van het geloof:

“Bekeer u,” zei Petrus, “en laat ieder van u gedoopt worden in de naam van Jezus Christus tot vergeving van zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen. Want de belofte is voor u en uw kinderen…” Met nog veel meer woorden spoorde hij hen aan en zei: ‘Red uzelf van deze verdorven generatie.’ Degenen die zijn woorden met vreugde aannamen, werden gedoopt, en op die dag werden ongeveer drieduizend mensen toegevoegd aan de kerk.”

Evangelielezing van de Liturgie

De evangelielezing van de liturgie eindigt met het verhaal over Johannes de Doper en hoe hij de mensen voorbereidde op de komst van de ware Bruidegom. Johannes getuigt over de doop van de Zoon van God, die het eeuwige leven geeft:

“Ze kwamen naar Johannes en zeiden tegen hem: ‘Rabbi, Hij die met u was aan de overkant van de Jordaan, en over wie u hebt getuigd – kijk, Hij doopt en iedereen gaat naar Hem toe!’… ‘Jullie zijn mijn getuigen dat ik heb gezegd: ‘Ik ben de Christus niet, maar ik ben voor Hem uitgezonden.’… Want God geeft de Geest zonder maat. De Vader heeft de Zoon lief en heeft alles in Zijn hand gegeven. Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven…’’

Na dit alles is het bijzonder om te zien dat de lezingen van de zondagen in Tobe, die na het feest van de Theofanie volgen – waarin Johannes getuigt van Christus als de Bruidegom – ook spreken over Christus als de Bruidegom en de bruiloft die Hij voor de mensheid heeft voorbereid. Dit was een tijd van goddelijke openbaring, gekenmerkt door de vreugde van alle mensen over hun hemelse Bruidegom.

Lezingen voor deze dagen

Na het feest van de Theofanie, waarin Johannes de Doper – de vriend van de Bruidegom – zijn taak volbracht, en de vreugde compleet werd door de doop van de Heer, de geopende hemel, en de openbaring van de glorie van de Zoon van God, begint het hemelse huwelijk (lezingen van het feest van de Theofanie). Daarna volgt direct de bruiloft in Kana in Galilea (liturgie-evangelie), waar God aanwezig is. Vervolgens wachten we op de Heer wanneer Hij terugkomt van de bruiloft (herdenking van Abba Antonius – liturgie-evangelie). Daarna komt de bruiloft van de vrouw, waarin degenen die gereed zijn, binnengaan (liturgie-evangelie). Uiteindelijk volgt de oproep om deel te nemen aan de hemelse vreugde en bruiloft (herdenking van Abba Paulus – ochtend-evangelie).

“Wie de bruid heeft, is de bruidegom; maar de vriend van de bruidegom, die erbij staat en hem hoort, verheugt zich zeer over de stem van de bruidegom.” (Ochtend-evangelie voor Theofanie Paramoun).

“Op de derde dag was er een bruiloft in Kana van Galilea, en de moeder van Jezus was daar. Ook Jezus en Zijn discipelen waren voor de bruiloft uitgenodigd.” (Liturgie-evangelie voor de bruiloft in Kana van Galilea).

“Wees ook zelf als dienaren die op hun meester wachten, wanneer hij terugkomt van de bruiloft, opdat zij, wanneer hij komt en klopt, hem meteen opendoen…” (Tobe 22 – liturgie-evangelie – herdenking van Abba Antonius).

“En terwijl zij weggingen om te kopen, kwam de bruidegom; en zij die gereed waren, gingen met hem de bruiloft binnen; en de deur werd gesloten.” (Tobe 30 – liturgie-evangelie – herdenking van Pistis, Helpis en Agape).

“… Omdat u trouw bent geweest over weinig, zal ik u over veel aanstellen. Ga binnen in de vreugde van uw Heer.” (Meshir 2 – ochtend-evangelie – herdenking van Abba Paulus).

Zo is Hij de Bruidegom van de hele mensheid (Theofanie-feest); Hij komt van de bruiloft (Abba Antonius), Hij nodigt ons uit voor de bruiloft (Abba Paulus)… Hij houdt een bruiloft op aarde (de bruiloft in Kana van Galilea) en zal ons meenemen naar de eeuwige bruiloft (Pistis, Helpis en Agape).