De Derde Zondag van de Gezegende Maand Meshir

Deze dag spreekt over de rijkdom van het eeuwige leven, dat ons vrijelijk wordt gegeven door de Zoon van God, dankzij Zijn goddelijke en overvloedige barmhartigheid.

Psalmen

De Vesperpsalm onthult de essentie van deze genade in ons leven: het aanschouwen van het goddelijke aangezicht en de openbaring van Zijn heerlijkheid, samen met Zijn gerechtigheid:

“Wat mij betreft, ik zal Uw aangezicht in gerechtigheid aanschouwen; ik zal verzadigd worden, wanneer ik ontwaak in Uw gelijkenis.”

Maar de psalm van de Metten vraagt waar Zijn barmhartigheden voor ons zijn:

“Heer, waar zijn Uw vroegere barmhartigheden, die U in Uw trouw aan David hebt gezworen?”

Daarop geeft de psalm van de Liturgie het antwoord:

“Ik zal de barmhartigheden van de Heer voor eeuwig bezingen; met mijn mond zal ik Uw trouw aan alle generaties bekendmaken.”

Liturgie Lezingen

De lezingen benadrukken: het gevaar van ongeloof (Paulinische brieven), het belang van ijver en heilige strijd (Katholieke brieven), en de kracht van de aanwezigheid van Christus in de Eucharistie en door het woord dat de doden opwekt (Praxis – Handelingen der Apostelen).

In zijn brief waarschuwt de heilige Paulus ons voor de ernst van ongeloof, waardoor we worden verhinderd de goddelijke rust binnen te gaan, wat uiteindelijk leidt tot dood en ondergang:

“Met wie was Hij dan veertig jaar lang toornig? Was het niet met hen die gezondigd hadden, van wie de lichamen vielen in de woestijn? En aan wie zwoer Hij dat zij Zijn rust niet zouden binnengaan, anders dan aan hen die ongehoorzaam waren? Zo zien wij dat zij niet konden binnengaan vanwege hun ongeloof. Laten wij er daarom voor waken, nu de belofte om Zijn rust binnen te gaan nog steeds geldt, dat niet een van u lijkt achter te blijven.”

Vervolgens laat de Katholieke brief zien dat de belofte van het eeuwige leven inspanning en opbouw vereist:

“Maar u, geliefden, bouw uzelf op in uw allerheiligst geloof, bid in de Heilige Geest, bewaar uzelf in de liefde van God en zie uit naar de barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus tot het eeuwige leven.”

Daarna leert de Praxis ons over de opwekking van Eutychus uit de dood tijdens de Eucharistie en over de kracht van het woord des levens, dat de apostel Paulus heeft verkondigd: 

“Op de eerste dag van de week, toen de discipelen bijeenkwamen om het brood te breken… zat er in het venster een jongeman, Eutychus genaamd, die in een diepe slaap viel. Overmand door slaap viel hij, terwijl Paulus nog sprak, van de derde verdieping naar beneden en werd dood opgetild. Maar Paulus ging naar beneden, boog zich over hem heen, sloot hem in zijn armen en zei: ‘Wees niet ongerust, want zijn leven is in hem.’ Toen hij weer naar boven was gegaan, het brood had gebroken en gegeten, en nog lang had gesproken tot aan het ochtendgloren, vertrok hij. En zij brachten de jonge man levend binnen, en zij waren niet weinig vertroost.”

Evangelielezing van de Liturgie

Nu openbaren de Evangeliën duidelijk het eeuwige leven, dat zichtbaar wordt door het woord van Christus (Vesper), door Zijn bevel (Metten) en door Zijn heilig lichaam (Liturgie).

Door het Evangelie van de Vesper roept de Heer ons op tot het eeuwige leven, dat geopenbaard wordt door Zijn woord. Tegelijkertijd waarschuwt Hij ons om niet menselijke eer te zoeken in plaats van de eer die van God komt: 

“U onderzoekt de Schriften, omdat u denkt daarin eeuwig leven te hebben; en juist die getuigen van Mij. Maar u wilt niet tot Mij komen om leven te hebben… Hoe kunt u geloven, als u eer van elkaar ontvangt en de eer die van de enige God komt niet zoekt?”

Vervolgens bevestigt het Evangelie van de Metten dat Zijn gebod eeuwig leven is en dat het doel van Zijn menswording is om licht en redding te brengen aan de wereld:

“Ik ben als een licht in de wereld gekomen, opdat ieder die in Mij gelooft, niet in de duisternis blijft. En als iemand Mijn woorden hoort en niet gelooft, veroordeel Ik hem niet; want Ik ben niet gekomen om de wereld te veroordelen, maar om de wereld te redden… En Ik weet dat Zijn gebod eeuwig leven is.”

Tot slot brengt het evangelie van de Liturgie de goddelijke roeping, waarin de hele mensheid wordt uitgenodigd om te geloven in de Zoon van God, het Brood des Levens, dat uit de hemel is neergedaald om leven en opstanding te geven aan allen die tot Hem komen en in Hem geloven:

“Werkt niet om het voedsel dat vergaat, maar om het voedsel dat blijft tot in het eeuwige leven… Want het brood van God is Hij die uit de hemel neerdaalt en aan de wereld het leven geeft.”

Toen zeiden zij tegen Hem: “Heer, geef ons altijd dat brood.”

En Jezus zei tegen hen: “Ik ben het Brood des Levens. Wie tot Mij komt, zal nooit meer hongeren, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorsten… En dit is de wil van Hem die Mij gezonden heeft, dat ieder die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft; en Ik zal hem opwekken op de laatste dag.”